Walang tigil ang pagpaypay ni Mercy habang nakaupo sa gilid ng sopa. Nang hindi na matagalan ang init ay lumabas na ito at sumalampak sa upuang ratan sa likod-bahay. Kung maaari lang ay doon na siya sa likod mamalagi. Presko doon dahil lag pasan ang hangin. May mga punong-kahoy din .na nagbibigay lilim. Sa ganitong panahon na tigang na tigang ang lupa at mainit ang singaw, wala pa man ding ulan, masarap umistambay sa likod-bahay nina Mercy.
Kaya lang, naiinis siya dahil sa kapitbahay niyang binata na doon naman sa kanilang likod-bahay madalas magpahinga. Mababang pader lamang ang pagitan ng nasasakupang lupa ng kani-kanilang bahay. Kung tutuusin ay wala naman silang pakialaman ng kanilang kapitbahay. Nayayamot lang siya tuwing nakikitang naka-brief lang ang binata sa kabila - si Roger - habang nakahiga sa lumang sopa na nakasandal sa kanilang pader.
Minsan ay napagsabihan na ni Mercy ang binata. "Ano ka ba naman, Roger? Manong mag-suot ka naman ng pantalon mo!" sigaw ni Mercy nang mapadungaw doon at makitang nakatayo si Roger sa damuhan, karsonsilyo lang ang suot, at namimitas ng aratelis.
"Pasensiya na ho kayo, Aling Mercy. Sobrang init ho kasi ng panahon. Hayaan 'nyo, sa susunod, hindi na ninyo ako makikitang ganito," paumanhin ni Roger habang tinatakpan ng kamay ang harapan.
Ngunit naulit iyon, hindi lang minsan kundi maraming beses pa. Ang totoo, hindi naiinis si Mercy dahil sa kakulangan ng suot ng binata. Naiinis siya dahil hindi niya maalis ang tingin niya sa matipunong katawan nito sa tuwing idini-display sa hapon. Napansin di niya na minsan, kapag wala sa likod-bahay si Roger ay parang hinahanap niya ito. Hindi niya gusto ang nangyayari sa kanya. Sa edad niyang trcinta'y otso, hindi siya dapat na naaakit sa binatang ito na puwede nang masabing anak niya. Ngunit hindi niya mapjgilan ang sarili, lalo na sa tuwing iisipin niyang parang nananadya ang binata at parang malagkit ang tingin sa kanya.
Kunsabagay, kung maakit man si Roger sa kanya ay hindi siya masyadong magtataka dahil maganda naman siya. Kahit papaano'y napanatili niya ang magandang hugis ng katawan. Wala siyang masyadong hirap o hinanakit sa buhay - maliban sa minsang niloko siya ng lalaki, bagay na nagpalayo sa kanya sa mga kalalakihan - kaya pati ang kanyang mukha ay mukhang bata pa rin.
Nang araw na iyon, Linggo, siya naman ang humilata sa likod-bahay. Mayroon din siya doong ratan na sopa. Ang totoo'y upuan lang iyon na may nahihilang patungan ng paa sa ilalim. Bagong paljgo siya kaya ayaw muna niyang pawisan. Kapag nasa bahay ay hindi gaanong nag-aayos si Mercy. Simpleng daster lang ang suot niya at hindi na siya nagbra-bra. Minsan nga'y hindi rin siya nagpa-panty, lalo na sa gabi, tutal ay wala naman siyang kasama sa bahay.
Nagpapaypay siya, paburara ang higa, nang biglang na lang sumulpot ang mukha ni Roger sa pader.
"Magandang hapon ho, Aling Mercy," bati nito. Gaya ng dati, naka-brief lang ang binata.
Napabalikwas si Mercy. Sa kanyang ayos, at sa puwesto ng binata, nasiguro niyang nakita nito at malamang ay natitigan pa ang kanyang nakabuyangyang na pagkababae. Lihim siyang nagpasalamat at nag-suot siya ng panty nang araw na iyon.
"Bakit naman bigla ka na lang sumusungaw diyan na parang aswang?" naiinis na sabi ni Mercy. "O, bakit?"
"Hihingi lang ho sana ako ng mangga." sabay turo sa puno ni Mercy na hitik na hitik na pala sa bunga.
"Marunong ka bang umakyat? Wala akong panungkit."
"Basta nakayapak ho." "0 sige. Pero, bilis-bilisan mo lang dahil mukhang uulan."
"Aba, oo nga. Mabuti naman nang medyo lumamig ang panahon."
Pumasok si Mercy sa loob ng bahay upang kumuha ng plastic na malalagyan ng mga mangga. Tapos, iniusog niya ang ratan na hinihigaan, baka kasi siya malaglagan ng bunga pagakyat ni Roger. lataking gulat ni Mercy nang sulyapan ang binatang umaakyat. Naka brief lang ito at kitang-kita niya ang malaking bukol sa harapan nito. Hindi na niya ito matawag upang pagsabihan kaya pinabayaan na lang niya. Pero, hindi siya nakapagpigil na hindi muling tumingala upang nabanaag ang kakisigan ng binata.
Nang humiga siya, nagkaroon na siya ng palusot kung sakali mang mapansin ni Roger na tinitingnan niya ito. Kaso, masarap ang simoy ng hangin, medyo malamig-lamig, tanda na umuulan na sa ibang lugar o may parating na ulan sa kanilang bakuran. Natakpan na rin ng makakapal na ulap ang mainit na araw.
Bigla-bigla ang pagbagsak ng ulan. Nasa kalagitnaan ng puno si Roger at medyo marami na ang nakuhang mangga. Lumakas din kaagad ang hangin. Nag-alala si Mercy. Baka kung mapaano si Roger. Sagutin niya ito dahil puno niya ang inaakyat. At kung malalaglag ito, tiyak na sa loob ng kanyang bakuran. Sinigawan niya ang binata na mag-ingat. Basang-basa na siya ng ulan ngunit hindi niya inalis ang mata sa kapitbahay na hindi magkanda-ugaga sa pagbaba.
Isang malakas na hangin ang humampas sa kinaroroonan nito at doon nawalan ng panimbang. Madulas na ang mga sanga ng puno, mabigat pa ang kanyang dala. Nabitiwan ni Roger ang plastik na halos puno na ng manibalang at hinog na mangga. Nakita iyon ni Mercy, na madaling naka-ilag. Kaso, si Roger naman ang sumunod na bumulusok. Nakakapit ito sa isang sanga ngunit dahil sa madulas iyon ay naalalayan lang ang kanyang pagbagsak.
Bumagsak si Roger sa may tabi ni Mercy, patagilid, walang malay. Alalang-alala si Mercy. Akala niya’y natuluyan na ang binata pero nakuhanan agad niya ito ng pulso. Nagkanda-iri siya sa paghila dito papasok sa kanyang bahay. Inilatag niya ito sa malaking rug sa sala at doon pinunasan. Habang pinupunasan, may kung anong naramdaman ang matandang dalaga. Hindi niya maipaliwanag kung ano iyon pero alam niyang ang dahilan niyon ay ang paghaplos niya sa katawan ni Roger, ang pagtitig niya sa naka-umbok na bagay na iyon sa ilalim ng brief na dahil sa nabasa ay lalong bakat ngayon, at ang pag-iisa nila sa silid na iyon habang umuulan.
Naputikan nang konti ang katawan ni Roger, sa bandang binti. Iyon ang pinunasan ni Mercy. Pero natagalan siya dahil sa tuwing masusulyapan niya ang kasarian nito na sa tingin niya'y ubod ng laki, ay hinihingal siya, nananabik.
Nakatitig nga siya sa harapan ni Roger nang mahimasmasan ang binata Hindi agad nagsalita si Roger, hindi rin umimk. Naramdaman niya ang pagpunas ni Mercy sa kanyang hita, pagpunas na parang wala sa loob. Nasulyapan niya ang mukha nito at sinundan ng tingin ang tinititigan nito. Tapos, siya naman ang tumitig kay Mercy. Nang nakahiga ito kanina sa labas, pinagpiyestahan ng kanyang mga mata ang nakalantad na kasarian nito. Puti ang panty ni Mercy kaya nabanaag niya pati ang makapal na buhok doon. Kasalukuyan nga siyang nagsasariling-sikap nang kamustahin niya ito.
Ngayon, katabi niya ang matandang dalaga. Napansin niya na may itsura ito. Napansin din niya ang nakabakat na utong sa daster nito. Basang-basa ang suot ni Mercy - 'yun bang wet look, kung tawagin. Unti-unti, nag-init ang kanyang pakiramdam, kumislot ang kanyang pagkalalaki. Bigla siyang nanabik sa babaeng ito na marahil ay matagal nang nangungulila.
Nasa may tagiliran ang kamay ni Roger. Habang parang tulala si Mercy na nakatitig sa kanyang umbok na unti-unting umaalsa, bigla niyang hinila pababa ang basang brief. Bigia ring umigkas ang kanyang pagkalalaki. Hindi nakahuma si Mercy sa sobrang gulat. Lalo siyang napatitig doon. Sinamantala naman ni Roger ang pagkakataon at biglaan ding dinakma ang suso ni Mercy. Pinisil-pisil niya iyon at nilaro ng daliri ang utong na nakabakat. Doon lang parang natauhan si Mercy.
"Roger. . . . .' Wag. . . . ."daing ni Mercy. Nakapikit si Mercy nang sambitin ang pagbabawal na iyon.
"Matagal na akong may gusto sa iyo, Mercy," bulong ni Roger habang pa-upo mula sa pagkakahjga.
Hindi na napansin ni Mercy na nawala na ang "Aling" sa pagsalita ng binata. Pagtayo ni Roger ay kasabay na niya si Mercy. Nakadaklot pa rin ang kamay niya sa suso nito. Si Mercy naman ay hindi pa rin makapaniwala na mayroong nangyayari sa kanila nang mga sandaling iyon. Binuhat ni Roger si Mercy at inihagis sa sopa. Pumuwesto siya sa pagitan ng hita nito. Nakabulislis ang basang daster ni Mercy at litaw na litaw ang mapuputi niyang binti. Pati ang kanyang hiyas ay nakahain din kay Roger. At dahil nabasa nga ng ulan pati ang panty na suot, bakat na bakat din ang mismong hiwa ng pagkababae nito.
Hindi pa nasisiyahan sa nakikita, tuluyan nang hinubaran ni Roger si Mercy. Napasipol siya sa na tunghayan. Di hamak na mas maganda ang katawan ni Mercy kaysa sa mga babaeng naging nobya na niya. Hindi niya no nakitaan ng anumang nakaka-asiwang bilbil o taba. Alaga sa ehersisyon ang katawan ni Mercy at nasa harapan niya ang katunayan. Napailing siya kung bakit ngayon lang siya nangahas na panghimasukan ang bakuran ni "Aling" Mercy.
Sumubsob siya sa dibdib ni Mercy. Agad naman siyang niyakap sa ulo ng dalaga na matagal ma buhat ng nahalikan nang ganoon. Ang dating nobyo na nanloko sa kanya nag gumising ng kanyang pagkababae. Niloko siya nito dahil hindi siya sinipot sa simbahan. Lumayo siya at tumira dito dahil sa kahihiyang tinamo nito.
Dito nagsimula ang pag-iwas niya sa mga lalaki.Dito rin siya nagsimulang umasenso sa buhay mula nang magsarili. Ngayo nga, habang ipinalalasap sa kanya ni Roger ang hindi-maipaliwanag na sarap na iyon, namalayan niya ang sarilin tumutugon. Hinimas niya nang hinimas ang likod ni Roger, unti-unting dumidiin ang kuko sa likod nito lalo ng magsimulang laruin ng daliri ni Roger ang kanyang pagkababae. Nang mapagsawaan ang magkabila niyang suso ay hinubad na rin ng binata ang kanyang panty.
Dapat ay mahiya siya dito pero parang manhid na manhina siya nang mga sandaling iyon Nagpatianod na siya. sa anumang gagawin sa kanya ng binata. Napa-aray siya nang ibaon ni Roger ang sarili sa kanyang ubod. Masikip ito dahil matagal nag hindi nagagamit. Nakaluhod ang binata sa sahig samantalang siya naman ay naka-upo sa malapad na sopa. Pilit niyang pinalabas ang kanyang luha ngunit hindi naman siya maiyak-iyak. At paano nga naman siyang miiyak habang patuloy na sinususo Roger ang kanyang utong at nilalaro ng daliri ang kanyang klitoris? Ilang sandali lang ng mahapding baon-hugot ay nakadama na ng sarap si Mercy. Di nagtagal ay sinasalubong na niyaang indayog ng balakang at ang bawat bagsak ng katawan ng binata. Kahit medyo lumamig ang panahon ay pawis na pawis sila pareho. Pagkaraan pa ng ilang saglit, para silang mga sugatang hayop na nagsi-hiyaw sa sarap ng kaganapan.Inulitt nila nang inuitt ang pagiisang-katawan ngunit walang masyadong salitang namagitan sa kanila dalawa. Nagkakahiyaan, marahil. Hilong naubos ang kanuang lakas at sila ay nakatulog nang tumigil din ang ulan labas. Muling sumungaw ang palubog na araw. Iyon ang Simula tag-ulan. Nabasa na ang tigang lupa. Nagising na rin ang nahimbing na pagkababae ni Mercy
(Wakas)
0 comments:
Post a Comment